Tijdens de lagere schooltijd hebben we een eigen stripje gemaakt. We waren zo bezeten van potlood en blanco tekenblad, dat we ontelbare tekeningen maakten, die we ook op onze slaapkamer uithingen. We schaften ons een grote tekenmap aan, waar we al onze werkjes zorgvuldig konden in opbergen. Tot op heden heeft deze map nog steeds een goeie bewaarplaats op de zolder van mijn ouderlijk huis.

 

Op een dag merkte ik in de krant een bladzijde op, speciaal voor kinderen met in de hoofdrol een leuk stripfiguurtje. Ik werd al snel lid van die kinderkrant en stuurde wekelijks een brief met een tekening of een knutselwerkje. Ik was in de ban van het stripfiguurtje en droomde ervan op een dag zelf mijn eigen figuurtje te creëren in een verhaal.

 

Het tekenen ebde wat weg tijdens de middelbare schooljaren. Heel af en toe tekende ik iets op papier, maar dat was meestal heel vluchtig. Ik vond het leuk om tijdens de schooluren voor iemand iets te tekenen op een kaft, een map, een pennenzak.  In 2001 creëerde ik toen al enkele figuurtjes, waaronder 'Vic en Sepp'.

 

Na 25 jaar opgegroeid te zijn in Torhout, vestigde ik me in het suikerzoete Tienen om er mijn nieuwe job uit te oefenen. Ik begon opnieuw muziekles te volgen aan de academie en het bespelen van een gitaar werd mijn nieuwe passie. Ook al had ik  een nieuwe hobby erbij, mijn verlangen om te tekenen

begon toch weer aan me te knagen...

 

Ik diepte mijn oude ideeën op en wou er iets mee doen. Beetje bij beetje begon ik  schetsen van nieuwe cartoontjes te maken, want na een inactiviteit van vele jaren was opnieuw aan de tekentafel zitten niet evident. Toch bleef ik doorgaan want de tekenmicrobe had me opnieuw te pakken. Ik tekende stripstrookjes, spelletjes, korte verhaaltjes... kortom, het potlood in mijn hand was terug! Mijn doorzetting werd beloond en mijn figuurtjes had ik al snel in de vingers. Al besef ik dat verbetering altijd een must blijft. Dankzij het tv-programma 'De Stip' mocht ik kennis maken met striptekenaar Steve Van Bael (De Kiekeboes, Nachtwacht,...). Hij gaf me veel tips en ik vond het super interessant. Er zijn veel bruikbare tips in mijn hoofd blijven hangen.

 

En zo zijn we ondertussen beland in 2010, ik werkte toen aan kleine projecten. In 2011 groeide het idee om mee te werken aan een project voor het goede doel. Voor het Parkinsononderzoek ontwierp ik een canvastekening die vervolgens op een benefietconcert werd geveild. Omdat ik iemand kende die ook aan deze ziekte leed, wou ik mijn steentje bijdragen. Nadien begon ik te brainstormen over een verhaal waarin mijn cartoontjes de hoofdrol konden spelen. En zo ontstond mijn eerste stripalbum 'De Weldoeners en de verborgen grot'.

 

De release gebeurde op zaterdag 16 november 2013. De verkoop van het stripalbum was een succes, we verzamelden maar liefst  3.000 euro.  Een jaar later - op zondag 16 november 2014 - schonken we op het benefietconcert de cheque aan het Parkinsononderzoek.

 

Na 'De Weldoeners' kregen mijn cartoontjes een frisse update. Ik begon me steeds meer te verdiepen in nieuw tekenmateriaal en ontdekte de digitale creatieve wereld. In datzelfde jaar brainstormde ik al over een scenario voor een nieuw verhaal met nieuwe personages. In het volgende jaar was mijn scenario klaar en begon ik te schetsen aan de personages. In 2017 keerde ik terug naar mijn roots en werd het even stil rond mijn tekenwerk op sociale media, maar schoolde me ondertussen bij in digitaal tekenen. Ik ben volop bezig aan het herschrijven van het script waar ik aan begonnen was na 'De Weldoeners'. In het voorjaar van 2021 stelde ik een nieuwe stripreeks voor: 'Samtarctica'. Een verhaal over een tienjarige jongen Sam, die een betoverende witte wereld ontdekt door een magische parel... Ontdek het hier op de pagina 'Samtarctica'.

​

In 2022 is Studio Demol Logo Design een eenmanszaak geworden met veel passie voor het ontwerpen van logo's en zoveel meer om startende ondernemers of bedrijven verder op weg te helpen in hun avontuur.

 

Om op de hoogte te blijven, volg Studio Demol op Facebook, Instagram en Twitter!

 

Veel creatieve groeten,

Davy Demol